Laat ik direct maar met de deur in huis vallen, Lima is levensgevaarlijk. Na een zeer luxe ontbijt trekken we de stad in om nog even in het centrum van Miraflores rond te neuzenom dan door te wandelen naar de kust. We wandelen rustig tussen de sportende mensen door en dan gebeurt het. Ik zie uit mijn ooghoek een hangplek voor katten en wil dit voor onze volgers die een zwak hebben voor katten op de foto zetten maar in een halve draai beland in languit op straat terecht. Nu betaaldde jarenlange fitnesstraining zich uit want in een fractie van een seconde spring ik soepel overeind en doe of niets gebeurd is, hulptroepen komen te laat. En John? John staat verderopmet tranen in zijn ogen ......... van het lachen uiteraard. Gevallen over een stoeprandje, een gevaarlijke stad Lima. Uiteindelijk komen we onder veel 'kijk je uit', 'let je wel op' en 'zou je dat nou wel doen' bij de kustlijn en de tocht is niet voor niets geweesthet is hier heel bijzonder met zijn steile rotswanden langs de kant van de weg. We melden ons op tijd in het hotel waar we opgehaald worden om naar het vliegveld te gaan. Er staat aan de balie al een tijd lang een taxichauffeur te bellen en moeilijk te doen. Drie keer wordt ons gevraagd hoe we heten en of we ook naar het vliegveld moeten. Na twintig minuten roept hij ineens 'John, is your name John? Ja, hoor. De vlucht verloopt vlekkeloos en we worden met naambordje opgewacht bij het vliegveld. Een vrolijke taxichauffeur brengt ons naar het centrum en we belanden op de Jerusalen 307 te Arequipa waar we verrast worden door de pittoreske omgeving. We overnachtenin een eenvoudige ruimte die grenst aan een sfeervolle patio.

Dag 3 begint op zich bijzonder. Een klop op de deur, de ramen vallen er haast uit, 'Sir for you tour' verder komt het gesprek niet. Later weer een klop op de deur en daar staat iemand met geld in z'n hand. De onkosten van dag 1 worden vergoed door de touroperator. Na het ontbijt volgt een realitytour door Arequipa. Samen met de vrolijke taxichauffeur van gisteren rijden we samen met een gids naar de steengroeve waar we een man van 61 ontmoeten die 100 stenen per week moet bikken om rond tekunnen komen. De gids brengt hem schoenen en cola. Daarna bezoeken we een begraafplaats speciaal voor mensen uit het Andesgebied. Eenmaal in de Andes geboren kan je nog zo rondzwerven als jeoverleden bent komje hier weer terug. De gids wist ons te raken door het verhaal van de Peruaan te vertellen en met name de mensen in de hoger gelegen gebieden diehet zwaar hebben. Kinderen die in augustus of later geboren worden hebbenvanwege de ijle lucht en de kou diezijn intree doet een kleine kans om te overleven. Veel kinderen redden het niet. Drank is een probleem en als mensen niet aan de levensstandaard kunnen voldoen, geen inkomen geen eten,iszelfmoord de oplossing. Triest. We rijden door naar een opvanghuis voor arme mensen hier worden 50 mensen die aan de onderkant van de samenleving bungelen opgevangen en van eten voorzien. De regering voelt zich betrokken maar hoest maar 19% van de werkelijke kosten op de rest moeten de 'moeders' die het huis runnen opbrengen. U moet zich bij 'huis' de grote van een garage voorstellen. Al met al een indrukwekkende trip die ons te denken geeft. We hebben ons gevoel afgekocht door de mensen zowel de man in de groeve als de 'moeders' geld te geven. Een druppel op een gloeiende plaat. In de middag zijn we bij ' Juanita' op viste geweest, het meisje die na een uitbarsting van de Ampato vulkaanin 1995 onder het ijs van de Andes vandaan kwam waar ze meer dan 500 jaar heeft gelegen. De Inca's priesters hebben haar aan de berggoden geofferd om de gunst van deze goden te verkrijgen.