WAT WAS DIT GEWELDIG, GAAF, COOL, GENIAAL, BRUUT, FANTASTISCH, GEKKENHUIS...!!!!

Om 7 uur 's ochtends staan we bij Madness voor te stuiteren van de adrenaline want het is stiekem toch best wel spannend mountainbiken van ‘'The World Most Dangerous Road''. Er komen langzaam meer mensen zich melden en uiteindelijk hebben we een mooi groepje van 13 personen. 2 deuren verder kregen we ons materiaal ( Helm, Broek, Handschoenen en een Vestje ) de fietsen staan dan al op de bus. Voor dat we werkelijk die kant oprijden vraagt onze gids nog even ‘'Is someone scared?'' Dapper zeggen we allemaal dat we niet bang zijn en er erg veel zin in hebben. Het is 3 kwartier rijden voor we beginnen aan de eerste afdaling. Een afdaling van ongeveer 20Km over een asfalt weg om het gevoel en het vertrouwen te krijgen in het materiaal. Aan het einde van de eerste afdaling moeten we 50 Boliviano ( 1 Boliviano = 0,12 Eurocent ) betalen om the dead road te mogen betreden. De fietsen worden weer op het busje gehesen en we rijden nog een paar minuten verder. Piep!!! De bus kwam tot stilstand op een weg die vol keien lag. Here whe get out werd er geroepen. Het was zover we hadden het begin van the dead road bereikt...

Na een korte uitleg over hoe we het beste naar beneden konden crossen en welke remmen we dan het beste konden gebruiken gaan we los. Lets go zei de gids en weg was die al. Vol enthousiasme springen we op onze mountainbike en gaan achter hem aan. We waren de bocht nog niet om en we werden gelijk betoverd door het ongelofelijk mooie jungleachtige landschap. Even voor alle duidelijkheid de groep bestond uit 12 mensen tussen de 20 en de 30. Maar Mr. Postma Sr ( wiens leeftijd stikt geheim moet blijven ) knalde er als een speer vandoor en sjeesde iedereen voorbij! Het kon hem niet snel genoeg. Na een paar steile afdalingen en scherpe bochten was het ineens PATS BOEM KNAL!! En daar lag onze snelheids duivel... In een bocht met zijn achterwiel over een gladde rots en BAM! Ik schrok me rot dus wilde zo snel mogelijk naar hem toe maar voor ik er goed en wel was zat menneer alweer op zijn fiets en knalt ( iets rustiger ) verder de bergpas af...pfffieuw!

De rest van de route ging fantastisch! We zaten in het 1^e peloton en genoten van ieder moment. Tijdens de route krijgen we genoeg gelegenheden voor het maken van foto's. Het hulpje van onze gids had zelf ook een camera mee en maakt een film en foto's van ons die we bij terugkomst in La Paz cadeau krijgen. Net als we denken we gaan lekker valt er 1 van de dames over haar fiets in een soort salto beweging en bezeerd ze haar arm behoorlijk. Het deed haar zoveel zeer dat ze niet meer verder kon en de rest van de route in het busje achter ons aan heeft gereden. Dat zijn minder leuke dingen. De route bestond uit een smalle weg vol keien en zand en hier en daar een kleine waterval waar we door heen moesten fietsen lekker verfrissend dat wel. Halver wegen hebben we een iets langer rust punt voor een lekkere sandwitch en een flesje Coca-Cola. Na de pauze biken we nog 1,5 uur verder en genieten we weer volop! Hoe lager we komen hoe warmer het word we begonnen met 2 lange broeken aan en eindigen in ons T-shirtje en kortebroek.

Uiteindelijk aangekomen bij het einde is iedereen blij dat ze het overleefd hebben en is het tijd voor felicitaties uiteraard verdiend iedereen een lekker fris biertje ( die we nog wel zelf moesten betalen ) en stappen we de bus in richting een hotel waar al een lekker buffetje stond te wachten op ons. Hier eten we wat kleden we ons om en hebben nog minstens een uur om lekker van de zon te genieten vanuit het zwembad van het hotel...Heerlijk! Vanaf daar rijden we een 3 uur durende route terug naar La paz. Hier krijgen we allemaal een T-Shirt met de tekst ‘' Dead Road Survivor''

Al met al zijn we nu nog helemaal flabbergasted van deze geweldige ervaring en zullen we het er deze vakantie nog vaak over gaan hebben. Fantastico!