Van La Paz naar Uyuni met de nachtbus is een helse rit van 10 uren waarvan 180km over onverhard terrein. De aankomst was om 7.00uur 's ochtends in Uyuni waar we door een taxi van een vriend van de eigenaar van ons hostel afgezet werden voor de deur van hotel Tambo Aymara. We waren veel te vroeg om al in te kunnen checken maar konden wel aanschuiven bij het ontbijt in weer een prachtig onderkomen. We krijgen vlak voor vertrek naar de zoutvlakte nog een kamer toegewezen waar we ons nog even opfrissen voor een nieuwe ervaring: Salar de Uyuni. In een 4x4 rijden we eerst naar een 'begraafplaats' voor treinstellen. Om kort te zijn, een bult roest waarvan men nog een soort speeltuintje van heeft weten te maken. Dan nog even door naar het vliegveld om nog een paar mensen op te halen en dan richting zoutvlakte. We rijden eerst naar het zouthotel annex zoutmuseum waar we een buffet krijgen gepresenteerd op de achterklep van de pickup. We zitten vol ideeën over wat een leuke foto moet worden dus we laten een medereiziger allerlei foto's maken. Voor het zouthotel is een soort verhoogde rotonde waarop veel vlaggen van diverse landen wapperend aan lange palen hangen. Nu heeft Anneke ons een Fries vlaggetje meegegeven en deze wordt, onder het zingen van Fryske bloed tsjoch op, officieel opgeofferd en komt tussen de al aanwezige vlaggen te hangen. Een moment om trots op te zijn. We rijden verder en ondanks de 12.000m2 oppervlakte aan zout blijft het geheel een indrukwekkend gezicht. Aan de horizon verschijnt een zwart stipje dan heb je nog minstens een half uur om te raden wat het precies is. De hitte vervormd zodanig dat je er meestal weinig van kon maken. Het bekende honingraat motief is mooie om te zien. Na een uur rijden komen we aan bij een van de eilanden in het meer genaamd Isla Pescado. Het eiland is bedekt met cactussen sommigen wel tot 10 meter hoog. We wandelen wat rond op het eiland maar door de hitte en het vele klimmen valt dat nog niet mee. 's Avonds pizza gegeten in het dorp en daarna afzakken richting het sfeervolle hotel. Hier is geen internet dus dan maar boek lezen en vroeg slapen. De volgende morgen komt Ruth onze tickets brengen voor de bus naar Potosi, een rit van 5 uren in een hete bus maar het uitzicht maakt veel goed. John en ik zijn het er over eens dat we Bolivia mooier vinden dan wat we tot nu toe van Peru hebben gezien. Bij het binnenrijden van Potosi krijgen we toch wel wat bedenkingen, ook hier heerst chaos in het verkeer en ruikt het weer typisch typisch. Er is niemand die ons afhaalt dus dan zelf maar een taxi charteren. Valt nog niet mee in Potosi. We belanden in een roestige bak maar rijden doet hij nog dus vooruit maar en dat voor 10 Boliviano (€ 1.25) Als we afgezet worden denken we nog 'wat is dit?' twee grote houten deuren in een muur? Maar eenmaal binnen weten we niet wat we zien, zo mooi. Een werkelijk prachtig hotel met twee binnenplaatsen waaraan comfortabele kamers grenzen. Daarna even een rondje door de stad, lopen nog tegen een mountainbiker uit 'onze' groep aan, nog even een hapje eten waarbij John kiest voor het gerecht met de meeste onderdelen maar er niet bij stil heeft gestaan of het ook pittig kan zijn. Met het zweet op het hoofd keert hij huiswaarts en zet de deur naar het toilet vast open. Morgen duiken we de mijnen in.