We werden netjes opgehaald bij ons hotel om 19.30uur om vervolgens naar gigantische bussenterminaal te rijden in Potosi. Volgens onze voucher zouden we kunnen inchecken om 20.15uur na een hoop Spaans geblèr bleek dat we daarmee moesten wachten tot 21.00uur. Prima nemen we nog even een Fanta en kijken nog even om ons heen hoe hectisch iedereen door elkaar aan het schreeuwen is. Olá senõr vamos vamos ....... !!!! Dat kwam tante Bep van de busmaatschappij aanlopen hoor.. we moesten haar direct volgen en ze had er aardig de pas in we waren schijnbaar ergens te laat voor??? Bij de bus aangekomen stond iedereen er al. Onze bagage werd gelabeld en we konden instappen. De bus was voorzien van extra brede stoelen die ver naar achteren konden en een hoop beenruimte boden. Waren wij even blij! We zouden om 21.00uur vertrekken en om (volgens de voucher) en om 06.00uur aankomen in La Paz. Uiteindelijk reden we om 22.20uur weg uit Potosi en kwamen om 09.10uur aan in la Paz... Ondanks het feit dat we best lekker geslapen hadden in de bus waren we het goed beu!! Overal lag stof en frisse lucht was ver te zoeken. We hadden om 07.30uur in La Paz moeten in-checken voor de bus naar Copacabana.. Die tijd hadden we dus niet gehaald en de bus was al lang en breed vertrokken toen wij ( eindelijk ) aankwamen. We waren er goed klaar mee dus belden we onze reisorganisatie om het hun maar op te laten lossen. Gelukkig werden we vrij snel terug gebeld met 2 opties.

Optie 1: Wachten tot 2 uur s‘middags en dan met de volgende lichting mee...

Optie 2: Nu direct door met een locale bus..

We kozen voor optie 2.....OEI!!!

Nog even snel 2 flesjes water en een pakje koekjes kopen voor ontbijt en door naar onze nieuwe bus. De buschauffeur geeft ons een kaartje met stoel nummer en verteld ons dat de rit 3 uurtjes duurt. Wij denken prima erger kan het vast niet...dus... Anderhalf uur later waren we nog steeds in La Paz!!! De halve stad stond vast door het verkeer en het schoot maar niet op...AAAH!! Toen was de chauffeur het zelf ook zat. Hij keerde de bus midden op straat en scheurde de andere kant weer op. Hij zag aan de linker kant een markt en zag zijn kans schoon. Hij reed er dwars doorheen en mensen gingen al vloekend aan de kant en snapte er net als wij geen snars van. Uiteindelijk heeft het wel geholpen want we konden goed doorrijden. Na een half uurtje rijden begonnen we net een beetje weg te dommelen.... Road Block! De omleiding ging via een dor weiland en een uitgedroogde beek. De rest van de reis verliep zoals het zou moeten en we komen om 15.10uur aan in Copacabana! ( aankomst tijd volgens de voucher 12.00uur ) in totaal hebben we 18uur in de bus gezeten en daar zijn we niet zo heel erg blij mee.

Toch besluiten we om even een hapje te nuttigen op een van de vele terrassen in de stad. Beide zijn moe en keren terug naar ons hostel. Hierbij kijken we onze ogen uit naar de ontwerpen van de huisjes naast het hostel. We treffen de ontwerper, Martin Stratker, en raken in gesprek. Een enthousiaste Duitser die hier zijn creatieve geest de vrij loop kan laten. En dat uit zich in bijzondere ontwerpen en creaties. We zijn zeer onder de indruk en tijdens het gesprek blijkt dat huisje nr.4 wel verhuurd is maar soms komen mensen niet opdagen. We vragen Martin de nacht in huisje 4 te mogen slapen als de huurder niet op komt dagen, en wat wil ......... Bingo. Na ander halfuur zet Martin het sein op groen. Het is niet te beschrijven waar we in terecht zijn gekomen maar dit is zo apart en bijzonder dat we het er graag voorover hebben om ons boeltje voor één nacht te verkassen. Als het lukt plaatsen we een foto van het huis en oordeel dan zelf. John ligt dan al lang en breed in de hot tube en is er niet uit te krijgen vooral niet als Martin de temperatuur nog iets opschroeft. Na zonsondergang komt meneer weer voor de dag. Ondanks de k.. trip hier naar toe is het eind van de dag weer super.

Nicci french...