Even bijpraten. Vrijdagmorgen worden we netjes opgehaald door Gabrielle en we lopen samen naar de boot om over het Titicacameer richting Isla del Sol te gaan. We worden overgeleverd aan onze gids David, een vrolijk babbelende Boliviaan, die ons de ins and outs van zowel Isla del Sol als The Island of the Moon bij zal brengen. Op Moon Island krijgen we een klein voorproefje van wat ons te wachten staat op Isla del Sol een hiking tot over de top waar we een vervallen tempel van de Inca's aantreffen. Nauwelijks op adem gekomen moeten we alweer terug om op tijd te zijn voor de boot richting Isla del Sol. Hier is het zo steil dat alleen ezels de bagage van de gasten naar boven kunnen sjouwen. Een tocht die ons ook te wachten staat zonder bagage weliswaar maar toch... Eerst een hapje eten om moed en kracht te verzamelen en dan de uitdaging maar aan gaan. Dit alles om de Tempel van de Zon te kunnen bekijken. Volgens de legende is dit waar de zonnegod geboren is en daarmee het begin van hun beschaving werd ingeluid. Zonnegod of niet het was een slopende tocht met veel afzien en pauzes want deze jongen kon het lang niet bijhouden. Onderweg komen we nog en stel tegen hun gids had tenminste een zuurstoffles op de rug voor nood. David maar eens gevraagd waar hij zijn zuurstoffles heeft verstopt 'Dit is het echte werk' was het kille antwoord. Maar uiteindelijk de tempel gevonden en gezien. Een bijzonder gevoel om hetzelfde pad te volgen als de Inca's voorheen. We krijgen 10min. en moeten weer terug. 'TERUG?' 'Daar is een steiger kan die boot daar niet komen?' Je zegt de vreemdste dingen als je moe bent en tegen de terugweg opziet. 'De cirkel is dan niet rond, we moeten terug' zegt David gemeen lachend. K.. gids en k.. cirkel. Maar ja je zal straks maar thuiszitten en denken dat de cirkel nog niet rond is dat kan natuurlijk niet, dus ... te paard. Uiteindelijk redden we het toch weer op en komen uitgeput bij de boot aan. Of er twee molloten zijn die voor op het dek willen gaan liggen, voor de balans en vanwege de drukte. Ja hoor, deze twee ezels melden zich vrijwillig. Wel een heerlijk tochtje. De volgende dag wordt alweer een beproeving want we moeten 10 uren bussen om in Cusco te komen. Hoe Titicacatours van een saaie rit een bijzondere en onvergetelijke trip weet te maken. .......... Hoe saai kan het overbruggen van een afstand zijn? De rit kabbelt lekker door tot we stoppen en er een dame instapt die potverdorie een hele supermarkt heeft leeg gekocht . Overal waar ruimte is wordt wat in gepropt. Oké, leuk maar nu maar weer verder. Ha, bij de volgende halte stapt een oud vrouwtje binnen met een giga zak op haar rug. Ze schreeuwt in het Spaans over iemand nog wat eten wil. Terwijl de bus doorrijdt vouwt ze haar zak open en pakt een bijl en hakt er vrolijk op los. Het vlees vliegt in het rond en neemt gretig aftrek bij de locale bevolking. Dat Arriva deze service niet biedt!!! denken we nog. Als madam eindelijk uitgezet is volgt een volgend hoogtepunt. Een kwakzalver die een drankje probeert te slijten die alle kwalen kan verhelpen. Ik doe mijn pet af en wijs naar mijn hoofd. Nee schudt de man. K.. kwakzalver. Ik was er gelijk klaar mee. Nu nog wachten op de dame van Tupperware. Uiteindelijk komen we in Cusco aan en zijn direct onder de indruk van de stad. Ook het hotel is weer prachtig. We mikken ons bagage in de hoek en trekken de stad in. We worden direct verliefd op Cusco. Wat een geweldig prachtige oude stad. We zitten in het centrum van deze keizerlijke stad en op zoek naar eten lopen we door een straat waarvan de muren bestaan uit door inca's geplaatste stenen. Morgen bij daglicht de citytour maar eens afwachten, maar dit is ver weg het mooiste wat we qua steden gezien hebben.

Vandaag de citytour gedaan en ons eerste indruk van Cusco is bevestigd , bent u als lezer ooit van plan om Peru aan te doen, zet Cusco op de lijst. Verder in de omgeving nog wat Inca ruines bezocht. Wat hierbij opvalt is dat de stenen perfect op elkaar passen, geen kiertje niks. Stenen vervoerd over een afstand van soms wel 45km sommigen wel 60 ton rollend over balken of stenen en getrokken door mensen. Indrukwekkend.